Onze tiende Deinze-Bellem

'Pikermi' is geen verboden pijnstiller, geen revolutionair energiedrankje noch de naam van een nieuwe loopschoen. Neen, het is gewoon een alternatieve naam voor de 'halve marathon'. Pikermi is immers een Grieks plaatsje dat welgeteld op ongeveer 21,1 kilometer van Athene verwijderd ligt, op de weg naar ... Marathonas.

Waarom vertel ik dat nu eigenlijk? Omdat ook ik vind dat een loopwedstrijd van 21 kilometer en een klets toch een betere en meer respectvolle benaming verdient dan 'de helft van iets anders'. Het woordje "halve" in 'halve marathon' doet een onwetende buitenstaander denken dat je ofwel niet goed genoeg bent ofwel te lui om de volledige marathonafstand te lopen. Maar ook deze dubbele 10K (want zo kan je het ook bekijken!) vergt toch ook een serieuze voorbereiding. Op www.teampikermi.com is er dus een spontane beweging ontstaan van runners die de halve marathon voortaan 'Pikermi' willen noemen. En ze zitten natuurlijk ook op Facebook. Ik zou mij vandaag officieel bij deze beweging willen aansluiten door de tiende halve marathon van Deinze naar Bellem uit te roepen tot een rasechte Pikermi eerste klas.

Deze tiende uitgave was een schitterende editie met het op één na hoogste aantal finishers ooit. De meeste lezers en leden zijn na tien jaar vertrouwd met de specifieke kenmerken die deze wedstrijd zo uniek maken. Voor de onwetenden: denk aan de busrit naar Deinze, het wachten in de overvolle cafetaria, het opwarmen op de piste, de no-nonsense start, de lange rechte lijn langs het kanaal, de prachtige landschappen en mooie herfstkleuren, de oversteek van 'de brug' , het laatste stuk wind tegen.... en dan het kronkelende weggetje en de dreef naar Bellem dorp.

Francis Vansteenbrugge bereikte voor de derde maal (2009, 2011 en 2013) als eerste het fraai ingerichte binnenpleintje van de Taborschool. Dankzij de gunstige, zuiderse rugwind en het mooie zonnetje in het eerste deel verbeterde hij zijn besttijd tot 1:07:41 en ei zo na ook het parcoursrecord van Sihamme die vorig jaar 1.07.18 liep. Hij was ook de frontman van de maar liefst 75 mannen en 2 dames die onder het anderhalve uur doken. Alle respect voor deze goed getrainde en getalenteerde atleten die er in slagen om over die afstand een gemiddelde boven de 14 à 15 km per uur te halen. Alleen in het topjaar 2009 met 512 finishers waren er nog meer lieden( 86!) die dit konden.

Dan hebben we de ruime categorie van de betere clublopers die zonder probleem 12 à13 km per uur halen. Daar bevindt zich ook de grote massa van de deelnemers, mensen die elk weekend wel ergens een wedstrijdje meepikken. De middelste van de uitslag (denk aan de mediaan van de klas, maar de Gausscurve mag ook) komt in Bellem elk jaar na 1uur en 42 à 43 minuten binnen.

Maar mijn meest geliefde en natuurlijk biotoop is uiteraard de achterhoede van het peloton. In kleinere wedstrijden loop je dan wel meestal solo bij gebrek aan gelijkaardige amateurs maar in Deinze-Bellem tel je toch zo'n honderd man in de achterste gelederen: je kan er al eens een tempogroepje vormen.

Het gaat dan heel concreet om moedige moeders, enkele krasse knarren die zich - tegen beter weten in - willen verzekeren van de eeuwige jeugd en pure amateurs zoals ikzelf die zich ook na hun midlifecrisis niet laten ontmoedigen door hun totaal gebrek aan talent en basissnelheid. Af en toe zie je er ook wel een jonge kerel met een iets te hoge body mass index of een duo kwebbelende vriendinnen die levend uitlopen al een hele prestatie vinden. Voor die mensen is een tijd van 1u45 onhaalbaar, 1u50 ronduit fantastisch, 1u55 prachtig gelopen... en 2 uur de symbolische grens die vooral de speaker steevast uiterst hilarische aanmoedigingen ontlokt.

En let wel: om een pikermi in twee uur uit te lopen moet je toch al een snelheid van meer 10,5 km per uur ontwikkelen. Laat ons dat toch niet vergeten dat dit toch geen sukkelgangetje is. Dit jaar haalden 411 van de 470 finishers of maar liefst 87,6 % van de deelnemers die magische limiet. Proficiat!

Maar de 59 lopers die met een tijd van boven de twee uur onderaan pagina 6 of op pagina 7 van de uitslag staan hebben door het beëindigen van de mooiste pikermi van Vlaanderen eigenlijk de indrukwekkendste prestatie geleverd. Tenzij zij er een trainingsloopje van gemaakt hebben, hebben zij afgezien, pijn geleden maar toch niet opgegeven. En elke loper die u dan inhaalt is als een extra dreun van de man met de hamer... (Ik spreek uit ervaring... )

Neen, de eindtijd maakt uiteindelijk niet zo veel uit als je meer dan 2 uur lang door weer en wind meer dan 21 km ver gelopen hebt. Je hebt het toch maar gedaan: een volledige pikermi. De over-overgrote meerderheid van onze landgenoten is daar zelfs helemaal niet toe in staat!

We kunnen niet afsluiten zonder een welgemeende 'dank u wel' en een zo mogelijk nog dikkere 'proficiat' aan het hyperactieve bestuur van JC Aalter en de vele clubleden en andere medewerkers achter de tafels, achter de schermen, achter de bar, aan de vestiaire of langs de weg en aan de arrivee. Zij maakten het mogelijk dat 470 mensen elk volgens de eigen capaciteiten op 11.11 een prachtige prestatie konden leveren.

Ph. Verhaeghe