Abdijbierenloop Melsen

Na een namiddagje Gent shopping trokken vrouwlief en mezelf richting Melsen voor de abdijbierenloop aldaar.
Daar aangekomen (we waren er toch redelijk vroeg voor een loop die om 19u start) bleek dat ik om 17u30 de eerste loper was. althans om in te schrijven.
Vermits ik van mening ben dat borstnummer 1 voor de winnaar van de vorige editie is, besloot ik toch om eerst nog een cola'tje naar binnen te werken.
Het was wel geen jogging met tijdsopname, maar het idee om met nr 1 aan de start te verschijnen vond ik toch er een beetje over.
Vermits we zo een ideale zomer beleven, installeerden wij ons toch buiten, onder het afdak welteverstaan.
Niet al te veel later verschenen de volgende lopers aan de inschrijvingstafel, waaronder de welgekende Antoine Mathys en zijn Ginette,
en die andere Antoinne, de "bankier" van AC Deinze, en niet te vergeten Marcel van Bottelare.
Ondertussen verstreek de tijd richting half zeven en zou ik dan ook nog vergeten om me in te schrijven, we waren er eens extra vroeg.
Maar 6 euro betaald en met het borstnummer dat geen enkel nr 1 bevatte, trok ik naar de kleedkamer van de lokale grootheid SV Melsen om de loopkleren aan te trekken.
Terug in het startdorp aangekomen stelde ik nog JCA-leden vast, Joeri en zijn kids. Verbaasd vroeg ik hem of hij Aalterbrug vergeten was,
maar hij vond het beter om met zijn kids in Melsen te lopen voor het bier, of de sportdrank voor de kleintjes.
Om 19u klonk de sirene van de speaker op zijn fiets en konden we onze rondjes van 1.5 km afhaspelen met aan het eind waterbevoorrading
van 2 broeders van de abdij van Ename. Raar want als Oudenaardenaar dacht ik dat die broeders al lang tot stof en as waren vergaan
('t zullen 2 verloren zielen geweest zijn). Hoe meer rondjes we liepen, hoe donkerder het werd en hoe meer geroffel onze allerbeste zomer ten tonele bracht.
En inderdaad, ik had op tijd (of toch niet?) het lopen afgeblazen of de natuurlijke douche gaf het beste van zichzelf.
Douchen in de kleedkamer of buiten was eender. Een voor een dropen de mensen kleddernat binnen, en ondertussen had ik het lumineuze idee
om mijn handdoek als paraplu te gebruiken om naar het parochiehuis te trekken. Dit had eventjes een goed effect,
maar dan kwam er een andere spelbreker op de proppen, de wind!!
Dus om het bier af te halen in de toch wel lange rij was er geen ontkomen aan, de propere kleren werden toch tot een uitgewrongen dweil herleid.
Maar toch trokken we tevreden terug naar huis, het was een goede organisatie, zeker aan te raden!

Met plezier kijk ik naar de volgende organisatie te Melsen uit op 14 september.

Kristof Vande Wiele