Lake Balaton Szupermarathon.

Dinsdag de kids naar school gestuurd. En ik kon vertrekken. Tussenstop in Drongen om nog een JCA'er (Filip Geirnaert) en een bevriend marathon & ultraloper (Vincent Meers) op te pikken. Here we go. Over Duitsland, dwars door Oostenrijk. En tot onze verrassing ook nog een stukje Slovenië. Maar uiteindelijk waren we in Hongarije. De verkeersborden werden hoe langer hoe onleesbaarder. We kwamen aan in Siofok. "DE" uitgangsstad langs het Balatonmeer. Dus inchekken, nog een bezoekje aan Mc Donnalds tegen de honger (maar als topsporter liet ik dat aan mij voorbijgaan). Vervolgens start de zoektocht naar "DE" uitgangsbuurt van Siofok. Maar behalve een rustig dijkje bij het Balatonmeer met enkele vissers die voor wat leven zorgden, was er niets te vinden dat enig leven uitstraalde. Volgende ochtend dan maar in mijn eentje een verkenningsloopje. Nog steeds een zeer verlaten stadje. Door de hoge waterstand en het zeer winderige weer slaan de golven tot op het grint looppad en veranderde de grasstrook in een sompige strook. Het tochtje leverde al zeker natte schoenen op. Later nog wat sight-seeing in het centrum en bij de Italiaan gaan eten. Een praatje bij het uitchecken leert ons dat er buiten juli en augustus hier niet zo heel veel te beleven valt.

Daarna inchecken in het hotel van de organisatie. Nummers afhalen en 's avonds een iets te lekker en te uitgebreid buffet. 's avonds in mijn eentje nog eens naar de bar. Geen lopers meer, enkel de organisatie zelf. De zelfgemaakte Palinka werd bovengehaald. Ik mocht mee proeven en vond het bovendien zelfs lekker. De volgende dag op de 3° bevoorrading zou deze opnieuw beschikbaar zijn. Ook de volgende morgen wachtte ons een mooi uitgebreid ontbijtbufet. Hopelijk hebben we daar geen last van tijdens het lopen. Het plan was strak voor de eerste dag. 10km/h lopen en proberen bij Filip te blijven. Zelf heb ik een kwakkel-voorjaar en sta veel te zwaar. Hij zit immers goed in vorm. Deze 4-daagse moet zijn hoogtepunt worden in zijn nog jonge loopcarière. Maar van bij de start liep het mis. Ik kon Filip niet volgen. Ik liep vlug het gaatje dicht om mijn kodak mee te geven. Want zag het niet zitten deze gans de dag te moeten meeslepen. Liet daarna het gat opnieuw vallen. Maar na een kilometer of 10 begon het wat te vlotten. Via een babbeltje met de Duitse Angella (startte 2x Spartathlon, raakte over de Sangras-pas, maar kon niet finishen) kwam ik terug bij Filip. Er was ondertusssen een Engels sprekende Hongaar bij Filip komen lopen. Het zou een bijna onafscheidelijk duo worden de komende 4 dagen. Een tijdje samen gelopen en via een kortere bevoorrading had ik zelfs wat voorsprong op Filip. Toen ik merkte dat hij ook niet terug kwam, zelfs niet na een plas pauze ging ik gewoon verder. Het tempo bleef zeer stabiel op 10km/h. Vanaf km 36 werd het lastiger, maar het tempo werd toch vrij goed behouden. Bij de finsh, de ship in een bakje steken om de tijd te bepalen. Direct doorschuiven om geen opstopping te veroorzaken. En daar nog eens chippen en je krijgt direct een ticketje met tussen en eindtijden. De 48,2km werden volbracht in 4h48m17s. Dus 10,03km/h. Tempo inderdaad mooi vast gehouden. Tevreden de eerste dag doorgekomen. En de beloofde Palinka kwam niet onderweg, maar bij de finish. Leuke afsluiter in een mooi zonnetje. En tegen dan kwam ook Filip binnen. Filip deed er 4h56m56s over en was ook zeer tevreden. En samen konden we terug met de bus. Elke dag stond een massageteam klaar. Na een douche waren we al wat gerecupereerd. Na de massage stonden we alweer aan het buffet te huppelen. En dat was alweer zeer lekker en gevarieerd. De 3 Belgen zijn daarna nog een ruime avondwandeling gaan maken. We waren verrast hoe groot de vissen waren in het Balatonmeer. Want er was een serieus exemplaar blijven liggen na de storm van woensdag.

De tweede dag werd de langste afstand voorgeschoteld. Ik zou het iets rustiger aanpakken. Terwijl de eerste dag er enkel een bruto tijd was zou er de 2° dag wel degelijk een netto tijd zijn. De start was wel iets bijzonders. Iedereen werd afgeroepen in volgorde van het klassement en kon dan vertrekken. Nog eerst even de chip in het bijpassende bakje stoppen. En weg waren we. Ondanks dat na mij lopers starten die de dag voordien trager waren werd ik toch weer voorbijgestoken. En niet door enkele maar door een gans pak. Tot mijn verbazing was Filip daar niet bij. Bij de eerste of de tweede bevoorrading keek ik achterom. En bij het vertrek kwam Filip toch ook de bevoorrading binnen. Omdat onze tacktiek duidelijk verschillend was liep ik verder. Hij neemt aan iedere bevoorrading ruim de tijd om te eten en te drinken en wat te recupereren. Ik neem een watertje om de polsband te bevochtigen, drink een watertje, neem er 2 reserve en neem een cola. En ben ondertussen al aan het stappen tot de bevoorrading op gedronken is. Ik liep dus overwegend solo en de meeste Hongaren waren het Engels niet zo goed machtig. Hier en daar enkele losse woordjes, maar het werd hoofdzakelijk een solo tocht. We waren reeds aan kilometer 25 toen ik merkte dat de medelopers op dat moment gingen vertragen. Vanaf dan werd alles weer omgedraaid. Ik kon terug plaatsjes beginnen inpikken. Aan kilometer 36 ging het nog steeds zo goed dat ik niet meer te houden was. Zeker niet als ik bijgehaald werd door een mooie blonde die het gisteren duidelijk lastiger had (want ook dan had ik ze natuurlijk al opgemerkt). Ze ging mij te snel voorbij, maar kon ze zeer lang in het vizier houden. Bij de bevoorrading kon ik er terug op en er over. Maar het pittige zat vandaag in de laatste loodjes. En bleek dat ik dus iets te snel iets te voortvarend geweest was. De laatste kilometer was steil omhoog. Juist voor deze steile klim was de blonde daar weer. Werd aangemoedigd om terug mee te gaan. Als de klim te steil werd begon ze te wandelen en kwam ik er terug bij. Ik wou samen finishen. Maar samen met haar loopmaatje moedigden ze mij aan om de klim toch door te lopen. En ook die werd dus overwonnen. Opnieuw een Palinka en alle energie was direct terug. Zeker na de douche en de massage. Liep 52,9km in 5h32m52s of 9,54km/h. En kon hiermee in het algemene klassement enkele plaatsen opschuiven. Ook Filip mocht tevreden zijn. Zijn eindtijd was 5h52 en lag maar net boven de vooropgestelde tijd (hoewel de tijd eigenlijk bijkomstig was). Terug met de bus, douchen, massage, eten, uitwandelen (werd al een vast ritueel). En nog een caféetje bezoeken. Zelf zat ik even opgesloten in het toilet. En als ik die uiteindelijk toch terug open kreeg konden we alweer onder de wol. Zo'n meerdaagse gaat ontzettend vooruit. Want met dat vast ritueel is de dag al bijna voorbij en blijft er niet zo heel veel over.

De derde dag had de zelfde startprocedure. Na het afroepen van mijn naam ging ik opzettelijk wat trager naar voren en liet zo toch een aantal lopers voor mij starten. Hoopte zo Filip toch sneller terug bij mij te krijgen en wat samen te kunnen lopen. Het was vandaag de kortste afstand, maar ook met de meeste heuvels. Niet echt veel lang steil werk. Maar voor een niet klimmer toch goed voelbaar. Ik had vooraf aangekondigd dat ik de klimmen zou wandelen. Wat ook gebeurde en vooral daar werd ik vandaag behoorlijk ingehaald. Later dan verwacht, op een van de klimmetjes kwam Filip mij voorbij. Ik pikte aan. De vaste loopvriend had een slechte dag en was er niet bij. Een andere loper waarmee hij ook zeer veel tijd samen liep was er wel bij. Opnieuw zorgde een verschillende looptactiek er voor dat ik terug voor kwam te liggen. Enerzijds was er het verschil bij de bevoorrading. Anderzijds zet ik in een afdaling grote stappen en maak zo meer snelheid dan de meeste lopers. Als het bergop gaat ben ik dan weer een van de traagste. Met zo'n verschillende tactiek is het moeilijker samen te lopen. Maar zoals steeds herhaalde het verhaal zich ook in de 2° helft van de etappe. Net als de vorige dagen kon ik zeer goed oprukken. De laatste bevoorrading lag op ruim 6km. Vanaf daar liet ik mij iets meer gaan en ging zelfs aan 11km/h lopen. De aankomst was vandaag in Balatonfured. De tweede grootte stad rond het meer. Maar nu eerder als familie-uitstap gekend. Ook door het goede weer was het hier behoorlijk druk en mooi finishen. De laatste kilometer ging zelfs nog aan 12km/h en voor de slotmeters kon er nog wat bij. 43,6km in 4h25m13s of 9,86km/h. Misschien geen 10km/h zoals de eerste dag. Maar de klimmetjes, de 2 vorige dagen konden als excuus gelden. Ook was de gemiddelde hartslag elke dag lager. Wat ik voor een trainings-4-daagse wel goed vind. Heel tevreden trakteerde ik mij dan maar op een heerlijk vers schep ijsje van een ambachtelijk plaatselijk kraampje. Filip kwam binnen in 4h35m. Met nog maar één dag voor de boeg kan het al bijna niet meer stuk. Ondertussen waren ook reeds enkele lopers opgevallen met Nederlandse (van een loopwedstrijd) of Belgische (van een wielertoeristen club) shirts. Maar als ik ze aansprak bleken het toch Hongaren te zijn. Ondanks de gebrekkige kennis van het Engels toch te weten gekomen dat dit gewoon in een 2° hands winkel aangekocht werd. Nu weten we ook waar onze kledij terecht komt voor een tweede leven.

De laatste dag voelde niet zo goed van bij de start. Het was terug een groepsstart, en dus geen netto tijd vandaag. Gezien het slechte gevoel zou ik gewoon Filip volgen. Maar deze zei zelf ook een slecht gevoel te hebben en zei dat ik mocht doorlopen. Dan maar een ander groepje zoeken om aan te pikken en dat had ik snel gevonden. Evi en haar 2 pacers had ik een van de vorige dagen ook al een kilometer of 10 gevolgd en meegelopen. Maar nog voor halfweg ging het hier al vertragen. Na enkele kilometers zoeken kwam ik bij de HP solo-lopers. Er waren ook collega's die een team gevormd hadden. Maar deze 2 liepen solo. Vooral de dame die meefietste kon wel een woordje Engels. Het was dan ook een aangenaam duo om een heel eind mee samen te lopen. Maar ook vandaag waren er 2 serieuze klimmen kondigde ze aan. En bij de eerste moest ik er al af. Omdat ik nog wat reserve had kon ik het duo vrij snel terug inlopen. Maar net toen ik hiervan bekomen was volgde de zwaarste klim. En het zelfde verhaaltje herhaalde zich opnieuw. Terug aanpikken, en dan volgde nog een uitloper van die 2° klim. Maar ook na die kwam ik nog eens terug bij de HP-boys. Nu volgde behoorlijk wat afdaling. En met lange benen en grote schreden kon ik nu mijn eigen gang gaan. Ik liep heel wat lopers in. Met nog een kilometer of 7 te gaan en vanaf de voorlaatste bevoorrading werd er gelopen van solo loper naar solo loper. Telkens ik er eentje bij haalde volgde een praatje. Een high five om onze 4-daagse te vieren. En vervolgens liep ik terug wat verder naar de volgende voorganger. De sfeer was niet alsof er iemand een plaats won of verloor. Maar een sfeer van "yes we can". We finshen de 4-daagse "Szupermarathon". Bij de aankomst een glaasje Hongaarse "champagne". En terug direct ons ticketje. Vandaag 50,7km zodat we aan 195,4km kwamen. Dagtijd was 5:26:18 of 9,32km/h (en met nog een lagere hartslag). Duidelijk de zwakste dag, maar heel tevreden met het eindresultaat 20h12m40s. Stond Filip op te wachten maar plots was er behoorlijk wat wind en een kleine regenvlaag. Iedereen liep naar binnen. Hij kwam uiteindelijk heel tevreden over de finish met een mooi groepje in 5h40 of 21h05 over de volledige 4-daagse. Zijn droom verwezenlijkt.

Na de 4-daagse zakten we direct af naar Budapest. Mooi gebruind van het lekker weertje. Tevreden met de prestatie. En in een mooie stad die zeker een bezoekje waard is. Op een gepaste manier konden we dan ook onze prestatie vieren en onze vakantie in schoonheid afsluiten.

Joeri Schepers