Op vrijdagavond nog een negen tal kilometers gaan afhaspelen in Bottelare bij Marcel. Ook al was de start om 19h30, een JCA'er komt de eerste 2 uur niet terug thuis.
Na een TE korte nachtrust moechten we ons boeltje pakken voor de volgende uitdaging. Voor slechts 10€ mochten we gaan genieten van de Ardennen. Trail des vallée du chevalier is een trail van 54km met een 4 à 5km zeer technisch stuk in. Zelf vertaal ik dat naar een zeer gevaarlijk stuk in. Maar we hadden geluk.
Gezien de weersomstandigheden werd 1,5km van het parcours geschrapt. Volgens de organisatie zou ons dat een tijdswinst van ongeveer 30min opleveren. Even snel rekenen leert mij dat dit inderdaad wel een heel serieus stukske moet geweest zijn. En terwijl we toch rekenen. 54 - 1,5. Vandaag dus 52,5km trailke.
Op deze afstand slechts 2, maar zeer goed verzorgde bevoorradingen (chocolade, tuc, banaan, appelsien, rozijnen, water, cola, limo, ...). Dus camelback gevuld en met kleine oogjes naar Marche les dames. De start was op het militaire oefenterein van de para's.
161 voorinschrijvingen voor de lange afstand (er was ook een 25km) en 5 daginschrijvingen. We stonden met zijn allen voor de start en mochten direct een grasheuvel op.
En nog in de eerste kilometers mochten we langs een veld lopen in de plakkende, gliberige modder. We wisten direct wat ons vandaag te wachten stond. Hoewel hier was het nog relatief vlak. Wat volgde ging veel meer bergop en bergaf. En waar ik anders een snelle daler was, ging ik hier langzaam naar beneden met een ei in mijn broek. Glijdend (lopen was vaak niet mogelijk) van de ene steen of boom naar de andere. En onder de weg "Mieke hou je vast aan de takken van de bomen".
Na de eerste bevoorrading mochten we verder door de stal van een plaatselijk boerke. De kalveren stonden aan de kant ons toe te kijken. Of liepen ze juist midden door? De Maas mochten we nog met een brug oversteken. Maar een kleiner riviertje was twee keer met een boomstam en een gespannen kabel om u aan vast te houden. Door de vele regenval was het een vrij wild en kolkend riviertje geworden. En vooral de tweede boomstam was behoorlijk glibberig.
Ook voor de plaatselijke drukke wegen hebben ze een leuk truukje gevonden. We mochten een 15-tal meter op handen en voeten door een buis kruipen onder de weg door. (In Antwerpen noemende ze dat vorige week Rat-race). En dan waren er nog de rotspartijen. Was dit echt nodig in een trail? Lopen kan je het alvast niet noemen.
We mochten het betere klimwerk boven halen. Een eerste rotspartij konden we overwinnen door ons ene hand aan de stenen te klemmen. Ons andere hand trok ons omhoog via de beschikbare koord. De tweede rotspartij hadden we juist een modderig stukje gehad. Schoenen vol modder. Als je op de rots stapte en u probeerde op te duwen gleed je zo weg van de smurrie aan je schoenen. Gelukkig waren er hier ook 2 koorden beschikbaar. Ik nam de eerste.
Niet direct een hou vast aan de rots en ik bengelde met mijn volle gewicht aan de koord. FF achteromgekeken en mijn gedachte bleef ff stil staan bij het knakken van de koord. Maar we moesten verder. Nu toch iets beter gezocht naar hou vast aan de rots. Je weet immers maar nooit. Ietsje hoger moest je overschakelen naar de tweede koord. Ik neem die vast en draaide bijna van mijn stokje. Die was effectief eens doorgeschoten en ze hadden de stukken gewoon aan elkaar geknobbeld. Gelukkig hebben we ook deze hindernis overwonnen.
Bij de tweede bevoorradingspost was er wel een tijdslimiet. 6 uur voor 36km. Lijkt geen probleem. Maar gezien de zware stukken en beklimming zag ik na de tweede rots dat ik mij toch mocht spoeden. Een tandje bij gestoken. De post bleef maar weg.
En uiteindelijk was ik er. Direct gevraagd hoe laat het was want Garmin had alweer de geest gegeven. 8 min over. Oef. Vanaf nu was het verder lopen en vooral glijden. De laatste 16,5km. Maar ook dat was een misrekening. Het bleek nog een heel eind verder te zijn.
Er was vooraf gezegd dat we nog een riviertje door moesten. Dan was het nog één kilometer. Een goede kilometer verder stond iemand van de organisatie. Toch nog steeds één kilometer. Nog 400m klimmen naar het militairdomein via ruwe grote trappen. Maar toch kwam er een eind aan.
De Garmin's die wel het einde haalden variëerden van iets meer dan 62 tot iets meer dan 63km. Laat ons zeggen 62,5km. We deden er maar liefst 9h25 over. Slechts 14 lopers kon ik achter mij laten. Door het mislopen had ik wel 5 van die lopers twee keer ingehaald.
Maar nog een paar kilometers extra konden geen kwaad hier in de Ardennen. Een zeer mooie trail, maar met toch wel wat opmerkingskes.