Le très grand marathon de Paris

"Le très grand marathon de Paris" Laat ons beginnen met enkele indrukwekkende cijfers over het gigantisch succes van het hedendaags langeafstandslopen. Met welgeteld 39.967 starters en 38.690 finishers afficheert Parijs zich na New York als de tweede grootste marathon ter wereld. Op maandag had l'Equipe 50 bladzijden nodig om alle namen en eindtijden te publiceren!

Bovendien liepen er maar liefst 18.000 buitenlanders mee. Ze waren afkomstig uit 117 verschillende landen! Bijvoorbeeld meer dan 4.100 Britten en toch ook 812 Belgen. De verrassende winnaar Peter Some (KEN) deed het in 2'05"38, de laatste hadden daar bijna 7 uur voor nodig. Maar ook zij kregen een mooie medaille en een groen t-shirt.

Organisator ASO Challenges en hoofdsponsor Schneider Electric hadden 20 ton bananen verspreid over de 9 ravitailleringposten, evenals 440.000 flesjes Vittel, 28.000 liter energiedrank, 15,8 ton appelsienen, 6 ton appels en 2,2 ton rozijnen. Denk eens welke logistiek hiervoor nodig is, om nog van de afvalverwerking te zwijgen. Ook het aantal vrijwilligers voor het uitdelen van de nummers op de grootse marathonexpo, voor de veiligheid, de bevoorrading, de opkuis en de bewaking enz. is niet te tellen.

Uiteraard is de start van zo'n massaevent op een vroege en zeer frisse zondagochtend uiterst chaotisch en zenuwachtig. Al die lopers en supporters die door elkaar wandelen of rennen, op zoek naar hun familie of vrienden, de beste uitgang van de metro, het bagagedepot, hun startvak of een toilet (of een boom of muur.). Sommigen waren duidelijk te laat van hun hotel vertrokken, anderen bibberden van de kou.en ik geraakte maar voetje voor voetje in het groene startvak. Later zou het echter een prachtige en zonnige dag worden met ideaal loopweer!

De "mooiste avenue ter wereld" was na de start, die door het 'vertrek in golven' toch zo'n klein uur in beslag had genomen , herschapen in een grote afvalberg . Vol weggegooide kleren, flesjes, plastic vestjes, allerlei verpakkingen en andere rommel . Maar de reinigingsdienst stond paraat.

Dan het lopen zelf in een langgerekt peloton, langs het prachtig vlak parcours en tussen de zeer enthousiaste toeschouwers en leuke muziekbandjes.

Dankzij de vele elektronische matten krijgt elke deelnemer achteraf een "persoonlijk overzicht" met tussentijden per 5 kilometer. Zo weten we dat ik na mijn rustige eerste 5km 29.224ste was. En met een halvemarathontijd van 2 uur en 4 minuten mocht ik halverwege zeker hopen op een verbetering van mijn persoonlijke besttijd in Ieper. (Want daar doen we het toch voor, soms) Na km 35 stond ik zelfs al op de 25.492ste plek. Het vele trainen leek zijn vruchten af te werpen.

Maar dan kreeg ik links plots enorm veel last van de zgn. lopersknie ( iliotibiaal frictiesyndroom: dat was lang geleden!) en moest ik regelmatig stappen of strompelen. Uiteraard gingen mijn kilometertijden van al dat afzien pijlsnel de hoogte in. Uiteindelijk klokte ik na een zeer lastig uur af in 4u 28min, als 26.954ste. En zo verdween ik anoniem in de massa gemedailleerde slenteraars, op zoek naar nog een drankje en een zoveelste banaan.Reuzeblij dat de beproeving voorbij was maar helaas niet echt tevreden met de prestatie.

Zot zijn doet dus soms wel zeer!

Ph. Verhaeghe