Verslag Dodentocht

Omdat ik bij mijn eerste deelname eerst tussen de wandelaars moest slalommen, stond ik nu 3 uur voor de start in Bornem. Juist als ik aankwam gingen de hekkens weg en mochten we in de startzone.
Daar was ook reeds Christine Van Houtte en Jan De Booser. Verder nog gekenden uit de regio met Johan Bundervoet. Ook al stond ik in de eerste rijen, toch hielden de wandelaars ons de eerste kilometer wat tegen. Maar daarna hadden we er nog 99 om ons uit te leven.
De eerste bevoorrading was na 7,4km en het gemiddelde was 9,6km/h. Ondanks dit gemiddelde waren Jan en Chrisitine mij voorbij gegaan. Tot 17kilometer kon ik hen als haas gebruiken. Zij zouden vervolgens gaan afwisselen tussen wandelen en lopen.
De bevoorrading was niet afgestemd op lopers. Maar voor wandelaars moet dit een prima ervaring zijn. In begin nog wel eens een bevoorrading met alleen water. Maar vanaf de tweede kwam daar telkens iets bij. Een rijsstaartje, appel, caré confituurke, frangipanneke, mars, banaan, appelsien, ...
Doordat er telkens wat te knabbelen viel werd bij de bevoorrading telkens een korte wandelpause ingelast tot het eten op was en weggespoeld met een watertje. Ik ging verder en kon dit tempo tot de marathon vast houden. Vanaf dan werd het duidelijk moeilijker en moest ik op karakter het tempo er in houden en weerstaan aan de verleiding van het wandelen.
In het donker met koplamp op het hoofd waren vooral de grint- en bospaden moeilijk beloopbaar. En als de spieren al vermoeid zijn, het plots dieper stappen door een put die je niet zag, komt dan telkens hard aan. Daarom werd er in die stukken ook af en toe een wandelpauze ingelast.
De laatste tijd het op de marathon gehouden en geen langere afstanden in de benen. Het tempo zakte dan ook. Zelfs tot 7km/h voor een stukje van 5km. Maar met nog minder dan 30km te gaan lieten we ons karakter zien en trokken tempo terug lichtjes op (7,9). En toen nog 20 en nog wat sneller. Nog maar 3 keer 5 en we konden nog versnellen.
Tussen voorlaatste en laatste post konden we terug 9,3km/h lopen. En de laatste 5,4km konden we opnieuw aan 10km/h afhaspelen (op één na snelste stuk). Dit alles resulteerde in 1h04m sneller dan mijn eerste deelname. Of 11h18 voor de 100km.
Hierdoor was de ambiance beperkt tot de eerste 20km. Dacht in de laatste 5 nog wat aanmoedigingen te krijgen, maar tot voor de ingang van de tent kwam ik een handvol mensen tegen die boodschappen gingen doen, maar geen supporters.
Als je een uurtje later bent staat er toch al een rijtje volk. De wandelaars mogen ook in de laatste 30kilometers van heel wat extra belangstelling genieten. Maar geen geklaag. Over de finishlijn. Chip gescand, onmiddellijk rolt diploma uit de printer. Peperkoek, biertje en medaille er bovenop.
En de bagage kan afgehaald worden. Ook hier is een snelle tijd een beetje een nadeel. Want de bagage die van halfweg kwam werd nog vollop uitgeladen, en het was dus even wachten op de bagage. Tevreden kunnen we nu recupereren. Want dit combineren met nog een marathon of ultra op zondag (zoals ik tegen sommigen zei), is nog iets te hoog gegrepen.