Lopen en bier… het klinkt voor sommigen wel bekend in de oren… (in die volgorde)
Het lopen gaat terug goed, (tevreden over de ATS-run/Ekiden) het MTB'en zelfs super, dus gingen we zondag terug een loopje doen in de streek, na toch al weer even het gaspedaal te moeten lossen toen ik m'n spierscheurke toch weer begon te voelen tijdens een training....
Het is de eerste kelnerloop geworden te Melle, sponsored by Delirium Tremens.
In mijn studententijd ben ik nog 'garçon' geweest en nu loop ik nu en dan een stukje… dus die combinatie zou toch moeten lukken… en het is eens iets anders. Daarbij bedraagt de inschrijvingsprijs 0 EUR. De beste loper en loopster en de best verklede deelnemer winnen één jaar lang gratis Delirium Tremens… meer heb ik niet nodig om onze buggy te nemen en naar Melle te lopen via het winderige jagerspad...

45' later aangekomen, tijd zat, dus dan maar eerst dat bier eens gaan proeven.. het was van den dorst.
Aan de inschrijvingstafel Antoine en Ginette tegengekomen (Mathys, jawel den Antoine van de zeer leuke avondjogging te Zevergem, 13/07/12 - be there!).
Hij vond het ook eens iets anders… en zondag waren er niet veel andere loopjes dichtbij.
Zoals iedereen weet, Antoine kom je op bijna elke loop tegen, zelfs al zijn er 2 op dezelfde dag soms...
Heel veel deelnemers waren er niet, ook geen JCA'ers, en wij waren zo wat de enigen die verkleed waren, als loper ;-)
Men kreeg 2 volle glazen Delirium en 2 lege flesjes op je plateau. +/- 1,5 km moest je afleggen, met enkele hindernissen onderweg. (lege bakken waar je over moest, maar ook gevallen flesjes van andere deelnemers in ronde 2)

Na de start nam ik de tweede plaats, en ik zag dat die voor mij al gauw een flesje verloor, dus die maakte al geen kans meer. Gezien bij de top 3 de hoeveelheid bier wordt gemeten die overschiet, moest ik er gewoon voor zorgen niet(s) te morsen en binnen de top 3 te blijven. Bij de eerste bocht heb ik vertraagd. Ik hoorde zwaar gehijg vlak achter mij, maar ik wist niet hoeveel het er waren.
Op de rechte stukken, de plateau balancerend, haalde ik behoorlijk wat snelheid, maar in de bochten moest ik serieus inhouden, anders zouden die lege flesjes omvallen. Het ging echt goed, ondanks dat die plateau echt wel begon te wegen, ik bleef ook de tweede ronde aan de leiding, ik dubbelde enkele minder ervaren kelners (of lopers?) en zo finishte ik eerste zonder een druppel te morsen.
Anderhalve kilometer lijkt en is misschien niet zo ver, maar voor je arm is dat wel! (ik voel het nu nog)
De 2 lopers na mij hadden ook niets gemorst. De enthousiaste speaker vroeg naar mijn geheim (zie verleden hierboven) en we kregen allen een zak met Delirium(gerief) en een drankbonnetje. Twee terrasjes en dus Deliriums verder gingen we naar de prijsuitreiking op het grote podium.
Tot onze grote verbazing werd ik als tweede afgeroepen en mocht ik een bak Delirium in ontvangst nemen.

Verbouwereerd stond ik daar, alsook de speaker, Antoine en vrouwlief Kate…vol onbegrip. Blijkbaar hadden ze liever een Mellenaar als winnaar? Die bleek zelfs maar 4de of 5de te zijn. Antoine had zelfs een loper gezien die onderweg extra glazen of flesjes kreeg. Behoorlijk teleurgesteld nam ik mijn bak en ging ik van het podium, me neerleggend bij de oneerlijke feiten, maar dat was buiten mijn vrouw gerekend…