In Lovendonk hielden we het op 3km om de energie te sparen voor de volgende dag. Na de loop vlug weg om reeds naar Heerlen (Nl Limburg) te rijden. Want de volgende dag om 6h was er reeds de start.
Limburg Zwaarste bestaat uit 3 wedstrijden. Een 80 en 100km die om 6h start. Uw afstand kan je kiezen op het 66km punt. Een derde wedstrijd start om 9h over 60km.
De eerste 30km is voor iedereen het zelfde. Dan volgt een lusje van 20km voor de 80 en 100. Door het later starten van de 60, komen de langste afstandlopers na 60km samen met de 60km lopers die er dan 30 op zitten hebben. En op kilometer 66 is er nog een extra lusje van 20km voor de 100km lopers.

Om 6 uur stonden we klaar. Bedoeling was om te kiezen voor de 100km. Opnieuw net iets meer dan de Eco-trail de Paris van 80km die we 4 weken terug liepen.
Echter het weer zat niet mee vandaag. Paul had mij in de loop van de week reeds verwittigd/bang gemaakt. Maar we stonden beide aan de start voor wat 100km moest worden. Een parcours dat op de 100km meer dan 2500 hoogtemeters telt.
En zowel de 80 en 100km geven recht op 2 punten voor de UTMB. Dit, samen met de naam zegt reeds heel wat over dit parcours. Zwaar door het hoogteverschil dat Nederlands Limburg, maar ook België en Duitsland hebben. Want we kwamen via het 3 landenpunt in al deze landen. De loop werd nog bemoeilijkt door de regen, hagel, wind en modder.
Hoewel de regen oorspronkelijk mee viel. Tot kilometer 30 hielden we het droog. En de eerste buien waren wel hevig. Maar vrij kort en zo konden we tussenin nog opdrogen. Tussen kilometer 50 en 60 werden we echter op een serieuze bui inclusief hagel en bliksem getrakteerd. Vanaf nu waren we nat tot op het vel.
De wind op onze natte kleding gaf soms een koud gevoel. Samen met de kleurrijkste loopster van het pak en nog enkele andere lopers vormde ik een groepje. Het werd gezellig en zo werd het toch nog een beetje warm. Onder weg konden we oa ook een praatje maken met Willem (aka Bart Bleyaert, niet die van Knesselare), Nederlandse Spartathlon vrouw Janett Lang, Willy J, Mo, ...
Met het groepje kwam ik op het 66km punt. Iedereen klaagde wel ergens over. Knie, hagel, koude, ... waardoor we met zijn vieren toch maar voor de 80km kozen. De laatste kilometers viel het weer eigenlijk terug wat meer mee en we maakten er nog een gezellige boel van. Dankzij de spreuk "NIE PLEUJEN" geen opgave's in dit groepje.
De laatste 1500m zelfs nog iets versneld omdat een nieuwe bui zich aankondigde. Het werden er dus toch geen 100, maar 80 zware kilometers werden vol gemaakt in 10h38. Een handdoek met onze naam en wedstrijd op geborduurd werd onze beloning. Na een verkwikkende douche konden we terug huiswaarts keren.

En voor zij die mee gaan op clublijst. Het is in deze, zelfde omgeving dat we een marathonneke gaan lopen in september.
Smeer die kuiten maar in dus.